Eerste week in Vietnam

29-04-14 1e dag!

Wat een begin van de reis, met een geopereerde arm bij Iris ( door een breuk in de elleboog) en een gister vastgezette tand ( na een afgebroken tand ) bij Jolijn, mogen we eindelijk ‘’wat ongelukkig’’ vertrekken naar Vietnam! Na onze ouders uit te hebben gezwaaid, konden we door naar het vliegtuig wat ons naar Frankfurt zou brengen, hier eenmaal afgezet konden we het vliegtuig naar Hanoi ( in Vietnam) nemen. In Hanoi merkte we al gelijk hoe ongestructureerd ze hier te werk gaan. We hadden een uur de tijd om onze bagage op te halen en weer in te checken om vervolgens om 7 uur s’ochtends het vliegtuig naar Da Nang te pakken. Samen met 4 andere passagiers die naar Da Nang moesten, kregen we pas 10 minuten voordat het vliegtuig zou vertrekken onze bagage.. Deze vlucht hebben we dan ook niet gehaald, waardoor we 5 uur hebben moeten wachten op de volgende vlucht. Als compensatie van het ongemak mochten we deze uren wel spenderen in de business class. Waar we gratis konden eten en drinken, daar hebben we dan ook goed gebruik van gemaakt met ondertussen een filmpje voor het vermaak.
Zo kwamen we uiteindelijk in Da Nang terecht en pfoeh wat een hitte was daar opeens! Hier hebben we Mr. Viet, Mrs. Tam, Mrs. Nuohn, Mrs Hoa ontmoet, hartstikke vriendelijke mensen, waarbij we ons al snel op ons gemak zullen voelen. Ze hebben ons naar het vrijwilligersappartement in Da Nang gebracht. Hier hebben we al een aantal andere vrijwilligers ontmoet, waarmee we deze weken gaan samenwerken. Ook hebben we gelijk een Vietnamese simkaart gekocht.
Vervolgens moesten we weer verder met de reis, we moeten namelijk niet alleen in Da Nang vrijwilligerswerk verrichten maar ook in Tam Ky. Een pfff wat een busreis. En dan dachten wij dat de bussen naar de HAN in Nijmegen vol zaten.. Heerlijk zweterig met allemaal mensen om ons heen, kregen we daarnaast ook nog pech onderweg. Maar uiteindelijk zijn we verder met een taxi bij Tam Ky aangekomen hier verblijven we in een netjes hotel.
Tijdens de busreis naar Tam Ky heb ik al heel wat indrukken over Vietnam gekregen. Zoveel scooters en toeters heb ik nog nooit op een dag gezien en gehoord! En wat een ongestructureerd verkeer, ik vrees telkens voor m’n leven als we weer op de weg rijden. Ik snap niet dat de mensen in zo’n grote chaos kunnen leven.
Ook zag ik al veel armoede om me heen. Krotjes, bejaarde mensen werkend op de rijstvelden en heel veel afval. Daarnaast had ik tijdens de busreis al prachtige stukken natuur gezien zoals de rijstvelden, de moerassen, beekjes, stranden en palmbomen.
S’avonds hebben we samen met Viet en de meiden al wat cultuur kunnen proeven (sesamkroepoek met garnalen en tuinkers en gebakken rijst). Het eten is hier erg lekker!

De volgende dag zijn we om half 8 uit bed gegaan, om ergens met onze mede vrijwilligsters die uit Vietnam komen en in Tam Ky wonen te gaan ontbijten (ons eerste onbijt). Het is Ngày Thống nhất wat herenigingsdag betekend het is de viering van de bevrijding van Saigon en het einde van de Vietnamoorlog en reünificatie van Vietnam dus het is 1 groot feest in Vietnam en het is erg druk overal aangezien iedereen vrij heeft. Daarna zijn we achterop de scooters richting de weeshuizen gegaan. Bij het eerste tehuis zitten vooral baby’s en kinderen van 2-5 jaar. De baby’s slapen hier gewoon op de grond of in een soort metalen kooi wat er niet echt prettig uit ziet. Ook zijn hier weinig kinderen met een beperking, maar wel een aantal die fysiotherapie nodig hebben. Ook is het voor de baby’s belangrijk dat ze een goede motorische ontwikkeling krijgen dit gaat vaak niet omdat 1 vrijwilliger op 10 baby’s staat en niet zoals in Nederland nog een moeder en vader hebben. Hierna zijn we gaan lunchen en hebben we DUIF en KIKKER op. Dit is heel normaal hier en smaakt eigenlijk best prima. Na een middag dutje zijn we daarna naar het volgende weeshuis gegaan wat best schrikbarend was aangezien daar heel veel mensen met een beperking zijn. Heel veel kunnen niet lopen en zijn helemaal vergroeit best akelig om te zien. Hier is ook een fysiotherapie ruimte dus in dit weeshuis kunnen we flink aan de slag.
Hierna zijn we gaan eten en in de avond hebben we lekker en filmpje gekeken.


Vandaag 1 mei is weer een feestdag het is namelijk Ngày Quốc tế Lao động wat de dag van de arbeid betekend, hierdoor had iedereen nog steeds vrij. We zijn met Tam, Hoa en Nuong die dus allemaal vrijwilliger zijn op de scooters naar de bergen gereden om daar een beetje te genieten van de natuur en hebben lekker seafood te eten. We hebben een lekkere wandeling door de jungle gemaakt. We hebben een kijkje genomen bij de boederij van de familie van Tam. De familie had een maaltijd voor ons klaar gemaakt, zelf hebben we ook gezien hoe ze ons eten aan het bereiden waren. Ze waren eenden aan het kaal plukken, we hebben het vlees gegeten en van de ingewanden hadden een soort rijst soep gemaakt. Hierna zijn we doorgereden naar het strand om te gaan zwemmen. Vol goede moed hadden we onze bikini aangedaan totdat we zagen dat iedereen in kleren zwemt. Aangezien iedereen ons al aankijkt/aanwijst/staart (soms met mond open)/foto’s maakt besloten we om onze kleren maar aan te houden. Jolijn is lekker gaan zwemmen, ik mocht helaas niet door mijn arm. Na het dagje aan het strand zijn we lekker ergens gaan eten. Het ontbijt/lunch en avond eten bestaat trouwens uit warm voedsel, wat tevens wel erg lekker is, maar als we zeggen dat we vol zitten vullen ze het nog een keer aan, daarna nog een keer en nog een keer. We moeten dus heeeel vaak nee zeggen. Verder zijn de mensen echt superrrrr lief hier en hebben we het heel goed naar ons zin.
We zijn bezig met het leren van wat basis zinnetjes en woordjes vietnamees, dit is zo moeilijk en heel lachwekkend. Alles lijkt gewoon op elkaar.
Morgen gaan we terug naar Da Nang met bus om daar het weekend door te brengen met de andere vrijwilligers

Liefs,
Jolijn & Iris